برنامه نویسی شی گرا (OOP) یک الگوی برنامه نویسی است که می توانید از آن برای مدل سازی دنیای واقعی در کد استفاده کنید. استفاده از این پارادایم مزایای متعددی دارد. با OOP، می‌توانید پیاده‌سازی‌هایی ایجاد کنید که به راحتی قابل تغییر و گسترش با کد کمتر هستند.

این بر اساس ایده گروه بندی داده ها و توابع مرتبط به گروه های اطلاعات است. این گروه ها به عنوان اجسام شناخته می شوند.

برنامه نویسی شی گرا (OOP) یک الگوی برنامه نویسی است که بر مفهوم کلاس ها و اشیاء تکیه دارد. برای ایجاد ساختار یک برنامه نرم افزاری به قطعات ساده و قابل استفاده مجدد از قطعه های کد (معمولاً کلاس ها) استفاده می شود که برای ایجاد نمونه های جداگانه از اشیاء استفاده می شود.

OOP به گونه ای طراحی شده است که هنگام برنامه نویسی باید روی یک شی تمرکز کرد نه بر روی رویه ها. یک شی می تواند هر چیزی باشد که در اطراف خود می بینیم. مثلا می تواند یک انسان باشد که دارای برخی ویژگی ها است مانند – نام، آدرس، کد ملی و غیره، یا یک صندلی که بر اساس اندازه، رنگ، مواد به کار رفته، قیمت و غیره توصیف می شود، و یا یک مدرسه که با مکان، تعداد دانش آموز، مقطع و سایر مشخصات قابل شناسایی است.

برنامه نویسی شی گرا برنامه نویسی را به زندگی واقعی نزدیک می کند، زیرا ما همیشه با یک شی سر و کار داریم، عملیاتی را روی آن انجام می دهیم، از متدها و متغیرهای آن استفاده می کنیم و …

اصول عمده سیستم برنامه نویسی شی گرا در زیر آورده شده است.

     کلاس

     هدف – شی

     روش

     وراثت

     پلی مورفیسم

     انتزاع داده ها

     کپسوله سازی

در بخش های بعدی به هر یک از این مفاهیم خواهیم پرداخت.

پایتون از زمان به وجود آمدن یک زبان شی گرا بوده است. به همین دلیل، ایجاد و استفاده از کلاس ها و اشیاء در آن ساده است. در مطالب بعدی قدم به قدم برنامه نویسی شی گرا در پایتون را فرا خواهیم گرفت.